υπέργομος

-ον, ΜΑ

παραφορτωμένος, φορτωμένος περισσότερο από το κανονικό (α. «ἂν μή τις ὑπέργομον ποιήσῃ τὸ πορθμεῑον», Στράβ.

β. «μόδιος ὑπέργομος», Επιφ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + γόμος «φορτίο» (< γέμω), πρβλ. κατά-γομος].